Le turc (autonyme : Türkçe ou Türk dili) est une langue parlée principalement en Turquie et à Chypre. Elle appartient à la famille des langues turciques. Bien que les langues d'autres pays parlant des langues turciques, principalement des républiques de l'ancienne URSS, puissent être proches du turc sur certains aspects (surtout l'azéri et le turkmène), il existe tout de même d'importantes différences linguistiques, notamment phonologiques, grammaticales ou lexicales entre ces langues. Au-delà de la Turquie elle-même, le turc est utilisé dans l'ancien territoire de l'Empire ottoman par des populations d'origine ottomane, turcique ou des populations musulmanes qui ont adopté cette langue. Ces turcophones sont nombreux en Bulgarie, en Grèce (concentrés en Thrace occidentale), dans les Balkans (Kosovo), dans la partie nord de l'île de Chypre (République turque de Chypre du Nord), dans le nord de l'Irak (surtout à Kirkouk), en Macédoine et en Roumanie (essentiellement en Dobroudja). C'est pourquoi le turc de Turquie est aussi nommé « turc osmanlı » (Osmanlı Türkçesi). Le turc est, typologiquement, une langue agglutinante. Elle utilise principalement des suffixes et peu de préfixes. C'est une langue SOV (sujet-objet-verbe). Elle comporte un système d'harmonie vocalique.Le turc (endonyme : Türkçe ou Türk dili) est une langue parlée principalement en Turquie et à Chypre. Elle appartient à la famille des langues turciques. Bien que les langues d'autres pays parlant des langues turciques, principalement des républiques de l'ancienne URSS, puissent être proches du turc sur certains aspects (surtout l'azéri et le turkmène), il existe tout de même d'importantes différences linguistiques, notamment phonologiques, grammaticales ou lexicales entre ces langues. Au-delà de la Turquie elle-même, le turc est utilisé dans l'ancien territoire de l'Empire ottoman par des populations d'origine ottomane, turcique ou des populations musulmanes qui ont adopté cette langue. Ces turcophones sont nombreux en Bulgarie, en Grèce (concentrés en Thrace occidentale), dans les Balkans (Kosovo), dans la partie nord de l'île de Chypre (République turque de Chypre du Nord), dans le nord de l'Irak (surtout à Kirkouk), en Macédoine et en Roumanie (essentiellement en Dobroudja). C'est pourquoi le turc de Turquie est aussi nommé « turc osmanlı » (Osmanlı Türkçesi). Le turc est, typologiquement, une langue agglutinante. Elle utilise principalement des suffixes et peu de préfixes. C'est une langue SOV (sujet-objet-verbe). Elle comporte un système d'harmonie vocalique.Le turc (endonyme : Türkçe ou Türk dili) est une langue composé de Kurde, de perse et d'arabe parlée principalement en Turquie et à Chypre. Entre 1928 et 1932, Mustafa Kamal Atatürk a occidentalisé la langue en remplaçant certainsles mots Kurdes, perses ou arabes par des mots de langues comme le français et l'anglais.Elle appartient à la famille des langues altaïques. Bien que les langues d'autres pays parlant des langues turciques, principalement des républiques de l'ancienne URSS, puissent être proches du turc sur certains aspects (surtout l'azéri et le turkmène), il existe tout de même d'importantes différences linguistiques, notamment phonologiques, grammaticales ou lexicales entre ces langues. Au-delà de la Turquie elle-même, le turc est utilisé dans l'ancien territoire de l'Empire ottoman par des populations d'origine ottomane, turcique ou des populations musulmanes qui ont adopté cette langue. Ces turcophones sont nombreux en Bulgarie, en Grèce (concentrés en Thrace occidentale), dans les Balkans (Kosovo), dans la partie nord de l'île de Chypre (République turque de Chypre du Nord), en Macédoine et en Roumanie (essentiellement en Dobroudja). Le turc est, typologiquement, une langue agglutinante. Elle utilise principalement des suffixes et peu de préfixes. C'est une langue SOV (sujet-objet-verbe). Elle comporte un système d'harmonie vocalique. L'alphabet arabe a été supprimé en 1928 lors des réformes visant à occidentaliser la turquie. Cet alphabet arabe a été remplacé par un alphabet latin composé de lettre et sons de langues étrangères. Par exemple : Ş / ş : Représente le son /ʃ/ Cette lettre et ce son viennent de l'alphabet Kurde. C/c : Représente le son /d͡ʒ/ Cette lettre et ce son proviennent eux aussi du Kurde Ç/ç : Représente le son /tʃ/ Cette lettre et ce son proviennent également du Kurde. Ö / ö et Ü / ü : Ces lettres, représentant respectivement les sons /ø/ et /y/, proviennent des alphabets allemand et suédois pour indiquer des sons similaires.]]Le turc (endonyme : Türkçe ou Türk dili) est une langue composé de Kurde, de perse et d'arabe parlée principalement en Turquie et à Chypre. Entre 1928 et 1932, Mustafa Kamal Atatürk a occidentalisé la langue en remplaçant certains mots Kurdes, perses ou arabes par des mots de langues comme le français et l'anglais.Elle appartient à la famille des langues altaïques. Bien que les langues d'autres pays parlant des langues turciques, principalement des républiques de l'ancienne URSS, puissent être proches du turc sur certains aspects (surtout l'azéri et le turkmène), il existe tout de même d'importantes différences linguistiques, notamment phonologiques, grammaticales ou lexicales entre ces langues. Au-delà de la Turquie elle-même, le turc est utilisé dans l'ancien territoire de l'Empire ottoman par des populations d'origine ottomane, turcique ou des populations musulmanes qui ont adopté cette langue. Ces turcophones sont nombreux en Bulgarie, en Grèce (concentrés en Thrace occidentale), dans les Balkans (Kosovo), dans la partie nord de l'île de Chypre (République turque de Chypre du Nord), en Macédoine et en Roumanie (essentiellement en Dobroudja). Le turc est, typologiquement, une langue agglutinante. Elle utilise principalement des suffixes et peu de préfixes. C'est une langue SOV (sujet-objet-verbe). Elle comporte un système d'harmonie vocalique. L'alphabet arabe a été supprimé en 1928 lors des réformes visant à occidentaliser la turquie. Cet alphabet arabe a été remplacé par un alphabet latin composé de lettre et sons de langues étrangères. Par exemple : Ş / ş : Représente le son /ʃ/ Cette lettre et ce son viennent de l'alphabet Kurde. C/c : Représente le son /d͡ʒ/ Cette lettre et ce son proviennent eux aussi du Kurde Ç/ç : Représente le son /tʃ/ Cette lettre et ce son proviennent également du Kurde. Ö / ö et Ü / ü : Ces lettres, représentant respectivement les sons /ø/ et /y/, proviennent des alphabets allemand et suédois pour indiquer des sons similaires.]]

Türkçe ya da Türk dili, Güneydoğu Avrupa ve Batı Asya'da konuşulan, Türk dilleri dil ailesine ait sondan eklemeli bir dildir.[10] Türk dilleri ailesinin Oğuz dilleri grubundan bir Batı Oğuz dili olan Osmanlı Türkçesinin devamını oluşturur. Dil, başta Türkiye olmak üzere Balkanlar, Ege Adaları, Kıbrıs ve Orta Doğu'yu kapsayan eski Osmanlı İmparatorluğu coğrafyasında konuşulur.[10] Ethnologue'a göre Türkçe, yaklaşık 90 milyon konuşanı ile dünyada en çok konuşulan 18. dildir.[11] Türkçe, Türkiye, Kuzey Kıbrıs ve Kıbrıs Cumhuriyeti'nde ulusal resmî dil statüsüne sahiptir.[10] Türkçe, diğer pek çok Türk dili ile de paylaştığı sondan eklemeli olması ve ünlü uyumu gibi dil bilgisi özellikleri ile karakterize edilir. Dil, tümce yapısı açısından genellikle özne-nesne-yüklem sırasına sahiptir. Almanca, Arapça gibi dillerin aksine gramatik cinsiyetin (erillik, dişilik, cinsiyet ayrımı) bulunmadığı Türkçede, sözcüklerin bir kısmı Arapça, Farsça ve Fransızca gibi yabancı dillerden geçmedir. Ayrıca Azerice, Gagavuzca ve Türkmence gibi diğer Oğuz dilleri ile Türkçe yüksek oranda karşılıklı anlaşılabilirlik gösterir.[12] Türkçe, 1928'de Atatürk önderliğinde gerçekleştirilmiş Harf Devrimi'nden beri Latin alfabesini temel alan Türk alfabesi ile yazılır. Standart Türkçedeki yazım kuralları, Türk Dil Kurumu tarafından denetlenir. İstanbul Türkçesi olarak da adlandırılan İstanbul ağzı;[13] Türkçenin standart formudur ve Türkçe yazı dili, bu ağzı temel alır. Bununla birlikte Güneydoğu Avrupa ve Orta Doğu'da çeşitli Türkçe şiveleri bulunur ve bu şiveler İstanbul Türkçesi ile çeşitli ses ve dil bilgisi farklılıklarına sahiptir.Türkçe ya da Türk dili, Güneydoğu Avrupa ve Batı Asya'da konuşulan, Türk dilleri dil ailesine ait sondan eklemeli bir dildir.[10] Türk dilleri ailesinin Oğuz dilleri grubundan bir Batı Oğuz dili olan Osmanlı Türkçesinin devamını oluşturur. Dil, başta Türkiye olmak üzere Balkanlar, Ege Adaları, Kıbrıs ve Orta Doğu'yu kapsayan eski Osmanlı İmparatorluğu coğrafyasında konuşulur.[10] Ethnologue'a göre Türkçe, yaklaşık 90 milyon konuşanı ile dünyada en çok konuşulan 18. dildir.[11] Türkçe, Türkiye, Kuzey Kıbrıs ve Kıbrıs Cumhuriyeti'nde ulusal resmî dil statüsüne sahiptir.[10] Türkçe, diğer pek çok Türk dili ile de paylaştığı sondan eklemeli olması ve ünlü uyumu gibi dilbilgisi özellikleri ile karakterize edilir. Dil, tümce yapısı açısından genellikle özne-nesne-yüklem sırasına sahiptir. Almanca, Arapça gibi dillerin aksine gramatik cinsiyetin (erillik, dişilik, cinsiyet ayrımı) bulunmadığı Türkçede, sözcüklerin bir kısmı Arapça, Farsça ve Fransızca gibi yabancı dillerden geçmedir. Ayrıca Azerice, Gagavuzca ve Türkmence gibi diğer Oğuz dilleri ile Türkçe yüksek oranda karşılıklı anlaşılabilirlik gösterir.[12] Türkçe, 1928'de Atatürk önderliğinde gerçekleştirilmiş Harf Devrimi'nden beri Latin alfabesini temel alan Türk alfabesi ile yazılır. Standart Türkçedeki yazım kuralları, Türk Dil Kurumu tarafından denetlenir. İstanbul Türkçesi olarak da adlandırılan İstanbul ağzı;[13] Türkçenin standart formudur ve Türkçe yazı dili, bu ağzı temel alır. Bununla birlikte Güneydoğu Avrupa ve Orta Doğu'da çeşitli Türkçe şiveleri bulunur ve bu şiveler İstanbul Türkçesi ile çeşitli ses ve dilbilgisi farklılıklarına sahiptir.Türkçe ya da Türk dili, Güneydoğu Avrupa ve Batı Asya'da konuşulan, Türk dilleri dil ailesine ait sondan eklemeli bir dildir.[10] Türk dilleri ailesinin Oğuz dilleri grubundan bir Batı Oğuz dili olan Osmanlı Türkçesinin devamını oluşturur. Dil, başta Türkiye olmak üzere Balkanlar, Ege Adaları, Kıbrıs ve Orta Doğu'yu kapsayan eski Osmanlı İmparatorluğu coğrafyasında konuşulur.[10] Ethnologue'a göre Türkçe, yaklaşık 90 milyon konuşanı ile dünyada en çok konuşulan 12. dildir.[11] Türkçe, Türkiye, Kuzey Kıbrıs ve Kıbrıs Cumhuriyeti'nde ulusal resmî dil statüsüne sahiptir.[10] Türkçe, diğer pek çok Türk dili ile de paylaştığı sondan eklemeli olması ve ünlü uyumu gibi dilbilgisi özellikleri ile karakterize edilir. Dil, tümce yapısı açısından genellikle özne-nesne-yüklem sırasına sahiptir. Almanca, Arapça gibi dillerin aksine gramatik cinsiyetin (erillik, dişilik, cinsiyet ayrımı) bulunmadığı Türkçede, sözcüklerin bir kısmı Arapça, Farsça ve Fransızca gibi yabancı dillerden geçmedir. Ayrıca Azerice, Gagavuzca ve Türkmence gibi diğer Oğuz dilleri ile Türkçe yüksek oranda karşılıklı anlaşılabilirlik gösterir.[12] Türkçe, 1928'de Atatürk önderliğinde gerçekleştirilmiş Harf Devrimi'nden beri Latin alfabesini temel alan Türk alfabesi ile yazılır. Standart Türkçedeki yazım kuralları, Türk Dil Kurumu tarafından denetlenir. İstanbul Türkçesi olarak da adlandırılan İstanbul ağzı;[13] Türkçenin standart formudur ve Türkçe yazı dili, bu ağzı temel alır. Bununla birlikte Güneydoğu Avrupa ve Orta Doğu'da çeşitli Türkçe şiveleri bulunur ve bu şiveler İstanbul Türkçesi ile çeşitli ses ve dilbilgisi farklılıklarına sahiptir.Türkçe Türkçe ya da Türk dili, Güneydoğu Avrupa ve Batı Asya'da konuşulan, Türk dilleri dil ailesine ait sondan eklemeli bir dildir.[10] Türk dilleri ailesinin Oğuz dilleri grubundan bir Batı Oğuz dili olan Osmanlı Türkçesinin devamını oluşturur. Dil, başta Türkiye olmak üzere Balkanlar, Ege Adaları, Kıbrıs ve Orta Doğu'yu kapsayan eski Osmanlı İmparatorluğu coğrafyasında konuşulur.[10] Ethnologue'a göre Türkçe, yaklaşık 90 milyon konuşanı ile dünyada en çok konuşulan 12. dildir.[11] Türkçe, Türkiye, Kuzey Kıbrıs ve Kıbrıs Cumhuriyeti'nde ulusal resmî dil statüsüne sahiptir.[10] Türkçe, diğer pek çok Türk dili ile de paylaştığı sondan eklemeli olması ve ünlü uyumu gibi dilbilgisi özellikleri ile karakterize edilir. Dil, tümce yapısı açısından genellikle özne-nesne-yüklem sırasına sahiptir. Almanca, Arapça gibi dillerin aksine gramatik cinsiyetin (erillik, dişilik, cinsiyet ayrımı) bulunmadığı Türkçede, sözcüklerin bir kısmı Arapça, Farsça ve Fransızca gibi yabancı dillerden geçmedir. Ayrıca Azerice, Gagavuzca ve Türkmence gibi diğer Oğuz dilleri ile Türkçe yüksek oranda karşılıklı anlaşılabilirlik gösterir.[12] Türkçe, 1928'de Atatürk önderliğinde gerçekleştirilmiş Harf Devrimi'nden beri Latin alfabesini temel alan Türk alfabesi ile yazılır. Standart Türkçedeki yazım kuralları, Türk Dil Kurumu tarafından denetlenir. İstanbul Türkçesi olarak da adlandırılan İstanbul ağzı;[13] Türkçenin standart formudur ve Türkçe yazı dili, bu ağzı temel alır. Bununla birlikte Güneydoğu Avrupa ve Orta Doğu'da çeşitli Türkçe şiveleri bulunur ve bu şiveler İstanbul Türkçesi ile çeşitli ses ve dilbilgisi farklılıklarına sahiptir.Türkçe ya da Türkiye Türkçesi, Güneydoğu Avrupa ve Batı Asya'da konuşulan, Türk dilleri dil ailesine ait sondan eklemeli bir dildir.[10] Türk dilleri ailesinin Oğuz dilleri grubundan bir Batı Oğuz dili olan Osmanlı Türkçesinin devamını oluşturur. Dil, başta Türkiye olmak üzere Balkanlar, Ege Adaları, Kıbrıs ve Orta Doğu'yu kapsayan eski Osmanlı İmparatorluğu coğrafyasında konuşulur.[10] Ethnologue'a göre Türkçe, yaklaşık 90 milyon konuşanı ile dünyada en çok konuşulan 18. dildir.[11] Türkçe, Türkiye, Kuzey Kıbrıs ve Kıbrıs Cumhuriyeti'nde ulusal resmî dil statüsüne sahiptir.[10] Türkçe, diğer pek çok Türk dili ile de paylaştığı sondan eklemeli olması ve ünlü uyumu gibi dilbilgisi özellikleri ile karakterize edilir. Dil, tümce yapısı açısından genellikle özne-nesne-yüklem sırasına sahiptir. Almanca, Arapça gibi dillerin aksine gramatik cinsiyetin (erillik, dişilik, cinsiyet ayrımı) bulunmadığı Türkçede, sözcüklerin bir kısmı Arapça, Farsça ve Fransızca gibi yabancı dillerden geçmedir. Ayrıca Azerice, Gagavuzca ve Türkmence gibi diğer Oğuz dilleri ile Türkçe yüksek oranda karşılıklı anlaşılabilirlik gösterir.[12] Türkçe, 1928'de Atatürk önderliğinde gerçekleştirilmiş Harf Devrimi'nden beri Latin alfabesini temel alan Türk alfabesi ile yazılır. Standart Türkçedeki yazım kuralları, Türk Dil Kurumu tarafından denetlenir. İstanbul Türkçesi olarak da adlandırılan İstanbul ağzı;[13] Türkçenin standart formudur ve Türkçe yazı dili, bu ağzı temel alır. Bununla birlikte Güneydoğu Avrupa ve Orta Doğu'da çeşitli Türkçe şiveleri bulunur ve bu şiveler İstanbul Türkçesi ile çeşitli ses ve dilbilgisi farklılıklarına sahiptir.Türkçe ya da Türkiye Türkçesi, Güneydoğu Avrupa ve Batı Asya'da konuşulan, Türk dilleri dil ailesine ait sondan eklemeli bir dildir.[10] Türk dilleri ailesinin Oğuz dilleri grubundan bir Batı Oğuz dili olan Osmanlı Türkçesinin devamını oluşturur. Dil, başta Türkiye olmak üzere Balkanlar, Ege Adaları, Kıbrıs ve Orta Doğu'yu kapsayan eski Osmanlı İmparatorluğu coğrafyasında konuşulur.[10] Ethnologue'a göre Türkçe, yaklaşık 90 milyon konuşanı ile dünyada en çok konuşulan 20. dildir.[11] Türkçe, Türkiye, Kuzey Kıbrıs ve Kıbrıs Cumhuriyeti'nde ulusal resmî dil statüsüne sahiptir.[10] Türkçe, diğer pek çok Türk dili ile de paylaştığı sondan eklemeli olması ve ünlü uyumu gibi dilbilgisi özellikleri ile karakterize edilir. Dil, tümce yapısı açısından genellikle özne-nesne-yüklem sırasına sahiptir. Almanca, Arapça gibi dillerin aksine gramatik cinsiyetin (erillik, dişilik, cinsiyet ayrımı) bulunmadığı Türkçede, sözcüklerin bir kısmı Arapça, Farsça ve Fransızca gibi yabancı dillerden geçmedir. Ayrıca Azerice, Gagavuzca ve Türkmence gibi diğer Oğuz dilleri ile Türkçe yüksek oranda karşılıklı anlaşılabilirlik gösterir.[12] Türkçe, 1928'de Atatürk önderliğinde gerçekleştirilmiş Harf Devrimi'nden beri Latin alfabesini temel alan Türk alfabesi ile yazılır. Standart Türkçedeki yazım kuralları, Türk Dil Kurumu tarafından denetlenir. İstanbul Türkçesi olarak da adlandırılan İstanbul ağzı;[13] Türkçenin standart formudur ve Türkçe yazı dili, bu ağzı temel alır. Bununla birlikte Güneydoğu Avrupa ve Orta Doğu'da çeşitli Türkçe şiveleri bulunur ve bu şiveler İstanbul Türkçesi ile çeşitli ses ve dilbilgisi farklılıklarına sahiptir.Türkçe ya da Türkiye Türkçesi, Güneydoğu Avrupa ve Batı Asya'da konuşulan, Türk dilleri dil ailesine ait sondan eklemeli bir dildir.[10] Türk dilleri ailesinin Oğuz dilleri grubundan bir Batı Oğuz dili olan Osmanlı Türkçesinin devamını oluşturur. Dil, başta Türkiye olmak üzere Balkanlar, Ege Adaları, Kıbrıs ve Orta Doğu'yu kapsayan eski Osmanlı İmparatorluğu coğrafyasında konuşulur.[10] Ethnologue'a göre Türkçe, 91.3 milyon konuşanı ile dünyada en çok konuşulan 20. dildir.[11] Türkçe, Türkiye, Kuzey Kıbrıs ve Kıbrıs Cumhuriyeti'nde ulusal resmî dil statüsüne sahiptir.[10] Türkçe, diğer pek çok Türk dili ile de paylaştığı sondan eklemeli olması ve ünlü uyumu gibi dilbilgisi özellikleri ile karakterize edilir. Dil, tümce yapısı açısından genellikle özne-nesne-yüklem sırasına sahiptir. Almanca, Arapça gibi dillerin aksine gramatik cinsiyetin (erillik, dişilik, cinsiyet ayrımı) bulunmadığı Türkçede, sözcüklerin bir kısmı Arapça, Farsça ve Fransızca gibi yabancı dillerden geçmedir. Ayrıca Azerice, Gagavuzca ve Türkmence gibi diğer Oğuz dilleri ile Türkçe yüksek oranda karşılıklı anlaşılabilirlik gösterir.[12] Türkçe, 1928'de Atatürk önderliğinde gerçekleştirilmiş Harf Devrimi'nden beri Latin alfabesini temel alan Türk alfabesi ile yazılır. Standart Türkçedeki yazım kuralları, Türk Dil Kurumu tarafından denetlenir. İstanbul Türkçesi olarak da adlandırılan İstanbul ağzı;[13] Türkçenin standart formudur ve Türkçe yazı dili, bu ağzı temel alır. Bununla birlikte Güneydoğu Avrupa ve Orta Doğu'da çeşitli Türkçe şiveleri bulunur ve bu şiveler İstanbul Türkçesi ile çeşitli ses ve dilbilgisi farklılıklarına sahiptir.

Article premier de la Déclaration universelle des droits de l'homme (voir le texte en français) Madde 1 Bütün insanlar hür, haysiyet ve haklar bakımından eşit doğarlar. Akıl ve vicdana sahiptirler ve birbirlerine karşı kardeşlik zihniyeti ile hareket etmelidirler.

• alphabet turc