Galicien
Le galicien (en galicien : galego) est la langue romane traditionnellement parlée en Galice, ainsi que dans certaines zones occidentales des Asturies, des provinces de León et Zamora et dans trois localités d'Estrémadure. En Galice il a le statut de langue propre, et est co-officiel avec le castillan, langue officielle de l'État. Le galicien est également utilisé par la diaspora galicienne dans d'autres régions d'Espagne, notamment en Catalogne, ainsi que dans d'autres régions du monde, en particulier en Amérique latine. Issu du latin vulgaire apporté par les colons romains dans le territoire de la province de Gallaecia (Gallécie) lors de la conquête de la péninsule Ibérique, le galicien est étroitement apparenté au portugais, avec lequel il forma jusqu'au XIVe siècle une unité linguistique, le galaïco-portugais. Les circonstances historiques et politiques, en particulier le rattachement de la Galice à la Couronne de Castille et la constitution d'un Royaume de Portugal indépendant au XIIe siècle, ont provoqué une fragmentation de la langue, qui a tendu à se circonscrire aux milieux ruraux et a reçu une forte influence du castillan. Le galicien actuel mêle ainsi des traits issus du galaïco-portugais archaïque, des traits communs avec le portugais moderne et d'autres résultant de l'influence du castillan. Il existe en Galice un courant culturel appelé « réintégrationniste » défendant un rapprochement des composants du diasystème galaïco-portugais, notamment des normes grammaticales et orthographiques du galicien avec celles du portugais, afin d'éviter à terme une absorption du premier par le castillan.
Source : Wikipedia francophone
O galego ([ɡaˈleɣo̝]) é unha lingua indoeuropea que pertence á póla de linguas románicas. É a lingua propia de Galicia, onde é falada por uns 2,4 millóns de galegos. Á parte de en Galicia, a lingua fálase tamén en territorios limítrofes con esta comunidade, aínda que sen estatuto de oficialidade (agás en casos puntuais, como na Veiga), así como pola diáspora galega que emigrou a outras partes de España, a América Latina, os Estados Unidos, Suíza e outros países de Europa. O galego moderno forma parte do grupo de linguas ibero-occidentais, unha familia de linguas románicas que inclúen o portugués, e que se desenvolveu dende o latín vulgar falado na provincia de Gallaecia, e evolucionou ao que os lingüistas chaman galaico-portugués, falado no Reino de Galicia. As diverxencias dialectais son observables entre as formas do norte e do sur do galaico-portugués en textos do século XIII, mais as dúas variedades eran semellantes abondo para manter un alto grao de unidade até mediados do século XIV, coa literatura galego-portuguesa medieval. A diverxencia continuou até o presente, producindo as modernas linguas galega e portuguesa. O léxico do galego é predominantemente de orixe latina, malia que tamén contén certo número de palabras de orixe celta e xermánica, entre outros substratos e adstratos. Tamén incorporou certo número de palabras do árabe de Al-Andalus, principalmente a través do castelán. A Real Academia Galega é consonte a Lei de Normalización Lingüística vixente, a entidade competente para a fixación das normas da lingua galega, non obstante as actuais normas elaboráronse na súa orixe conxuntamente co Instituto da Lingua Galega, teñen tamén un papel destacado o Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades e o Consello da Cultura Galega.
Source : Wikipedia local
Carte

Source : Wikidata
Article premier de la déclaration universelle des droits de l'homme
Article premier de la Déclaration universelle des droits de l'homme (voir le texte en français) Artigo 1ª. Tódolos seres humanos nacen libres e iguais en dignidade e dereitos e, dotados como están de razón e conciencia, débense comportar fraternalmente uns cos outros.
Source : Wikipedia francophone
Alphabets
- alphabet latin
Codes de langue
SOURCE | Code | URL |
---|---|---|
code iso 639-1 de la langue | gl | |
Code iso 639-2 | glg | |
Code iso 639-3 | glg |
Source : Wikidata